Ζω στην Πάτρα και εργαζόμουν για 20 χρόνια σε διάφορες εταιρίες.(Λογιστικά).
Σχεδόν όλα αυτά τα χρόνια, μία από τις πρωταρχικές και καθημερινές μου ασχολίες, ήταν η φροντίδα αδέσποτων ζώων!
Ήταν εσωτερική ανάγκη για μένα ,να μην αδιαφορώ στον πόνο κάποιων δυστυχισμένων πλασμάτων, που βρέθηκαν στο δρόμο, εξαιτίας της απονιάς κάποιων συνανθρώπων μας!
Περνώντας τα χρόνια, καταλάβαινα, ότι η δουλειά που κάνω, δε με εκφράζει καθόλου!
Πριν ένα χρόνο, ένα γεγονός πολύ θλιβερό, έγινε η αιτία να χάσω τη δουλειά μου!
Κάποιοι ασυνείδητοι άνθρωποι, σκότωσαν όλα τα αδέσποτα σκυλιά, που για πολλά χρόνια φρόντιζα εκεί!
Θεώρησα χρέος στον εαυτό μου και στις ψυχές που χάθηκαν έτσι άδικα, να φύγω!
Ακόμα μια σειρά από άλλα δυσάρεστα γεγονότα, εκείνο το διάστημα, με είχαν κάνει ν΄ απογοητευθώ και να χάσω το ενδιαφέρον μου για οτιδήποτε, εκτός από τα ζώα!
Και τότε, σαν «από μηχανής θεός», μπήκε στη ζωή μου, ο Γ. Αραχωβίτης!
Μια αγαπημένη φίλη, στην προσπάθειά της να με βγάλει από το «τούνελ», έψαξε και έμαθε για τη σχολή του!
Ήρθα σε επαφή μαζί του, μιλήσαμε και αφού παρακολούθησα ένα σεμινάριο, που έκανε για τη θετική εκπαίδευση, αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη, αποφάσισα να γραφτώ στη σχολή του!
Επιτέλους, είχα βρει το δρόμο μου!
Το δρόμο που χρόνια έψαχνα, αλλά δεν ήξερα τον τρόπο για να τον ακολουθήσω!
Τώρα φοιτώ (για να γίνω θετική εκπαιδεύτρια σκύλων) και νιώθω, ότι τίποτα καλύτερο δε θα μπορούσα να κάνω για τον εαυτό μου και για τα φιλαράκια μου τα ζώα!
Ο Δάσκαλός , Γιάννης, μοιράζεται μαζί μας τις πολύ σπουδαίες γνώσεις και την πολυετή εμπειρία του στο χώρο και μας μαθαίνει, πώς να επικοινωνούμε με τα ζώα, πώς να τα διδάσκουμε πράγματα με την επιβράβευση και όχι με τη βία, την τιμωρία κλπ, κάτι που με έβρισκε πάντα, κάθετα αντίθετη!
Μαθαίνω πράγματα, άγνωστα σε μένα και σκέφτομαι, πόσα χρόνια έχασα από ζωή μου, περιπλανώμενη σε λάθος δρόμους!
Κατάλαβα, πως μόνο η αγάπη, χωρίς τη γνώση δεν είναι αρκετή!
Συνάντησα εκεί ανθρώπους, που τρέφουν μεγάλη αγάπη για τα ζώα και συγχρόνως διψούν για γνώση, σε ότι τα αφορά!
Τώρα, περιμένω με αγωνία να έλθει το Σαββατοκύριακο για να βρεθώ κοντά τους!
Τα ζώα και ειδικά τα σκυλιά, που είναι πιο κοντά στον άνθρωπο, είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή, να κάνουν τα πάντα για να μας ευχαριστήσουν, αρκεί εμείς, να ξέρουμε τον τρόπο που θα τους το ζητήσουμε! Αρκεί να μάθουμε να επικοινωνούμε μαζί τους!
Θα έχουν όποια συμπεριφορά εμείς θελήσουμε, όταν ξέρουν, ότι θα τα επιβραβεύσουμε γι΄ αυτό, με μια λιχουδιά, ένα χάδι, ένα παιχνίδι, μια βόλτα κλπ .
Αλήθεια, μήπως και με μας τους ανθρώπους το ίδιο δεν ισχύει;
Όταν μας επαινούν με οποιονδήποτε τρόπο, αντί να μας επιπλήττουν και να μας τιμωρούν, δε βγάζουμε πάντα τον καλύτερο εαυτό μας;
Η θετική προσέγγιση, φέρνει πάντα θετικά αποτελέσματα (συμπεριφορές).
Οι περισσότεροι αγαπούν τα ζώα τους (όπως και οι γονείς, όταν τιμωρούν τα παιδιά, για το «καλό τους»), αλλά μη ξέροντας τον τρόπο να τα διδάξουν, κάνουν τη ζωή τους δύσκολη!
Ελπίζοντας, ότι οι άνθρωποι ενημερώνονται όλο και πιο πολύ, θέλω να πιστεύω, ότι θα έλθει μια μέρα, που θα βρουν τον τρόπο μέσα από τη γνώση, να συνταξιδεύουν στη ζωή με τα φιλαράκια μας, τα ζώα , με ένα τρόπο μαγικό!
Να βρουν την «αρμονική συμβίωση», όπως λέει και ο Γ. Αραχωβίτης στο βιβλίο του!
Νιώθω περήφανη, γιατί ασκώντας αυτό το «λειτούργημα» κατ’ εμένα, θα έχω βάλει κι εγώ ένα λιθαράκι, για να χτίσουμε σωστές σχέσεις με όλους όσους αγαπάμε!
(Είτε άνθρωποι, είτε ζώα είναι αυτοί!)
Δάσκαλε, είμαι ευγνώμων στη ζωή, που με έφερε στο δρόμο σου κι έτσι, βρήκα κι εγώ το δικό μου!!!
