Η αλήθεια που λογικά πρέπει να είναι μία (άντε και δύο αν κάτι το βλέπουμε από άλλη οπτική) δεν μπορεί να εντοπιστεί εύκολα ακόμα και σε απλά πράγματα. Ο καθένας λέει και υποστηρίζει το δικό του και σπάνια ακούει τον απέναντι. Σιγά σιγά, όπως πάμε, θα αρχίσουμε να διαφωνούμε και στα μαθηματικά. Αν το 1 +1 =2 ή 11.

Και ενώ καλά καλά δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε με τον άνθρωπό μας (το ταίρι μας), επιχειρούμε με ύφος μέγα διδάσκαλου να εξηγήσουμε τα πάντα στο σκυλί μας. Ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό και ότι την επόμενη φορά που θα παρακούσει τις σαφέστατες (κατ’ εμάς) συμβουλές μας, θα τιμωρηθεί αυστηρά.
Φαίνεται να μην μας περνάει από το μυαλό μας ότι ίσως και να μην του τα εξηγούμε σωστά. Ότι ίσως ο τρόπος μας επικοινωνίας να μην είναι συμβατός προς την νόησή του και τον τρόπο μάθησής του. Καταλήγουμε εύκολα ότι το πρόβλημα είναι οι αρχηγικές του τάσεις, οι κακές του εμπειρίες, τα γονίδια του, ή και υπόσχεση που έχει δώσει στον εαυτό του να μας εκδικηθεί γιατί αργήσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι την περασμένη Κυριακή.

Συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο όπως και εκείνος που ψάχνει να βρει τα κλειδιά του κάτω από φως του φαναριού του δρόμου ενώ τα έχασε στο σκοτάδι στο σοκάκι. Δεν θέλουμε να σκεφτούμε ότι μπορεί να κάνουμε λάθος. Το να μην είμαστε ικανοί σε ένα είδος επικοινωνίας δεν παίζει σαν σενάριο. Απλώς ξεστομίζουμε εντολές και περιμένουμε από τα ζώα να μας καταλάβουν άμεσα. Οποιαδήποτε μη συμμόρφωση, πιστεύουμε ότι είναι σημάδι κακού σκυλιού. Το ότι εμείς δεν μιλάμε (δεν φροντίσαμε να καταλάβουμε την γλώσσα τους) δεν μας περνάει από το εξελιγμένο μυαλό μας (ένα από τα πιο ανεπτυγμένα εργαλεία).

Γίνε θετικός εκπαιδευτής σκυλων! Μίλα την γλώσσα τους!