«Ειλικρινά είχα φτάσει στο τέλος της υπομονής μου και σίγουρα θα μας έδιωχναν από την πολυκατοικία αν δεν είχα βρει , μέσω μιας γειτόνισσας μας, το Γιάννη τον Αραχωβίτη.

Τον είχα δει στη τηλεόραση, κάνα δυο φορές, αλλά ξέρετε δεν μπήκα στο κόπο να τον ψάξω. Έχουμε ένα σκυλάκο, τον Μπίλυ. Επειδή δουλεύουμε όλοι μας, τον αφήναμε στο κήπο την ημέρα αλλά αυτός κυριολεκτικά λύσαγε. Κυνηγούσε ότι κινιόταν , γάβγιζε τα πάντα. Άρχισαν οι γείτονες να ενοχλούνται και μου έστειλαν το περιπολικό. Με το δίκιο τους θα έλεγα. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ησυχάσουν. Γάβγιζε συνέχεια.

Είχα ρωτήσει πολλούς και διάφορους. Κτηνίατρους, σε πετ σοπ, και είχα φέρει και εκπαιδευτή. Δυστυχώς τίποτα δεν έπιανε. Και λυπάμαι που θα το πω αλλά μου πρότειναν και λύσεις οι οποίες σίγουρα δεν ήταν ευχάριστες για το σκυλί, για να μη πω καμιά χειρότερη κουβέντα.

Αμέσως με το που ήρθε ο Γιάννη αντιλήφθηκα τη διαφορά προσέγγισης και εντυπωσιάστηκα από τις γνώσεις του και τη ηρεμία που έβλεπε τα πράγματα.

Με απλά λόγια μας έδωσε να καταλάβουμε τι είναι το σκυλί μας , γιατί κάνει ότι κάνει και ότι οφείλαμε να βρούμε σωστές και μακρόχρονες λύσεις.

Κάναμε δυο τρεις αλλαγές και σύντομα , από τις πρώτες μέρες , είδαμε σημαντική βελτίωση. Στο μήνα το πρόβλημά μας είχε λυθεί και ηρέμησε το μυαλό μας. Μερικές λύσεις είναι οι τόσο απλές και φυσιολογικές που δυστυχώς δεν τις βλέπουμε. Γιάννη σε ευχαριστούμε οικεγενειακώς και περισσότερο από όλους ο Μπίλυ που έχει γίνει υπέροχο σκυλί και αρέσει ακόμα και στους γείτονες τώρα. Να είσαι πάντα καλά και ναβοηθάς με τον τρόπο σου όλα τα σκυλιά γιατί το αξίζουν»

- Νίκος Κατσής (μπαμπάς του Μπίλυ, Αθήνα)

Ελπίζω να σας βρίσκει καλά το μήνυμά μου!

Πάει καιρός από τότε που αλλάζαμε απανωτά emails, τα κείμενά μου ήταν γεμάτα αγωνία και αναστάτωση. Ο σκύλος που αναζητούσαμε να έχουμε, ποιος να είναι άραγε ο κατάλληλος, τι πρέπει να γνωρίζουμε σαν νέοι υποψήφιοι ιδιοκτήτες και τόσα άλλα που κάποιες φορές έκαναν το κεφάλι μου να γυρίζει. Η βοήθειά σας σε όλη αυτή την αναζήτηση ήταν σημαντική, έως καταλυτική. Ανατρέχουμε συχνά στα βιβλία σας και κάθε φορά ανακαλύπτουμε ένα μικρό καινούργιο "κάτι" που κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη.

Όμως, η δράση μας δεν σταματά εκεί. Συμμετέχουμε ως εθελοντές σε καταφύγια αδέσποτων ζώων, ενώ παράλληλα παρακινούμε το Σύλλογο Γονέων της περιοχής μας σε θέματα υποστήριξης, όπως και φίλους μας.

Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη,

Κύριε Αραχωβίτη,

Επανερχόμενη στο θέμα, θα ήθελα να σας πω ένα ακόμα ευχαριστώ που μου συστήσατε την κα Κασπίρη ως θετική εκπαιδεύτρια, μαθήτρια της σχολής σας.

Με βοηθάει πολύ,και νιώθω επιτέλους μια σιγουριά, μια ανακούφιση που μπορώ σιγά σιγά να επικοινωνώ με τα σκυλιά μου, και να καταλαβαίνω , βήμα βήμα, πως τις στιγμές που νόμιζα πως κάπου χάνονται, αυτά σκέφτονται.

Τρελλαίνομαι να βλέπω τις κινήσεις τους , τώρα που ξέρω περίπου τι θέλουν να πουν, κι ελπίζω να τα καταφέρω καλύτερα ώστε να νιώθουν πιο χαρούμενα και ικανοποιημένα.

Μου έδωσε και κάποιο βιβλίο σας η Ελένη, που αναλύει τις στάσεις και κινήσεις ηρεμίας κι έχω πραγματικά γοητευτεί.

Μα αυτό που ομολογουμένως με κάνει πιο χαρούμενη κι αισιόδοξη είναι ότι όλα αυτά τα μαθαίνω από ένα εξαιρετικά φιλόζωο άτομο, σαν την Ελένη Κασπίρη, που αγγίζει πέρα για πέρα τα δικά μου αισθήματα για όλες τις ζωντανές υπάρξεις, και που αυτό το άτομο προέρχεται από μία σχολή που πρεσβεύει τα ίδια!!

Τελικά, ο κόσμος στην Ελλάδα σιγά σιγά ,και με μεγάλη προσπάθεια, αλλάζει!!

Με εκτίμηση,

Άντα Δημοπούλου

Γιάννη,

Θα ήθελα να σ' ευχαριστήσω πάρα πολύ για τη φιλοξενία της Άξελ, αλλά πάνω απ' όλα να σου πω ότι χάρη στις πολύτιμες συμβουλές σας η Άξελ έχει αρχίσει και γίνεται ... σκύλος! Νομίζω ότι όσο και να είχαμε διαβάσει και όσο και εάν μας βοήθησε η Βάνα (που σε διαβεβαιώνω μας είχε βοηθήσει και εξακολουθεί να μας βοηθάει πάρα πολύ!), μόνοι μας δεν θα τα είχαμε καταφέρει.

Μπορεί ποτέ να μην ζήσει τη ζωή ενός ανέμελου σκύλου, αλλά είναι σίγουρο ότι εμείς θα προσπαθήσουμε να την κάνουμε όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένη.

Στην απογευματινή μας βόλτα σήμερα (που σημειωτέον παλαιότερα όταν έλειπε ο Γιάννης καθόταν κάτω και δεν προχωρούσε), είχε την ουρά όρθια και δεχόταν χάδια από τρίτους! Μήπως της δώσατε extasy???

Σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα.

Άξελ - Γιάννης - Αλεξάνδρα

Αγαπητέ κύριε Αραχωβίτη,

Σας εύχομαι καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και καλή ξεκούραση αφού απ’ ότι θυμάμαι μας είχατε πει ότι διακοπές θα κάνετε μετά τον Αύγουστο!

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου που φροντίσατε  το σκυλάκι μας, τον Moby. Και ο λόγος που σας ευχαριστώ είναι επειδή ξέρω ότι την δουλειά αυτή δεν την κάνετε απλά για να κάνετε μια δουλειά ή για να βγάλετε πολλά χρήματα, αλλά επειδή πραγματικά αγαπάτε τα ζώα και ειδικά τα σκυλιά (θυμάμαι την αφιέρωση που έχετε κάνει στους γονείς σας στο βιβλίο σας, αυτό για εμένα τα λέει όλα).

Το δικό μου το σκυλί, το ξέρω ότι δεν είναι το πιο «εύκολο» και το πιο «ευτυχισμένο». Αυτό πραγματικά με λυπεί γιατί έχει όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει. Όμως εύχομαι πως με την δική σας καθοδήγηση και την δική μας προσπάθεια και υπομονή να βελτιώσουμε έστω και αργά λίγο τα πράγματα.  Είναι ακόμα λίγο «βαρύς» αλλά που θα πάει...θα ισιώσει!

Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ,

Με εκτίμηση,

Τόνια, Μάνος, Moby