Πολλές φορές διαπιστώνω ότι αρκετοί φίλοι ιδιοκτήτες σκύλων μας βάζουν (τους εκπαιδευτές) σε ένα θρόνο που δεν μας ανήκει. Ο εκπαιδευτής (γενικότερα ο κάθε εκπαιδευτικός) δεν είναι ούτε ...θεός , ούτε "μάγος". Ούτε όλα τα ξέρει, ούτε όλα μπορεί να τα διορθώσει.

Έχουν την προσδοκία/ άποψη ότι "κάποια στιγμή θα τηλεφωνήσω στον εκπαιδευτή και θα μου ρυθμίσει το προβληματάκι που έχω με τον Ράμπο". Με αυτή τη σκέψη / δικαιολογία, καθυστερούν συνεχώς την προσπάθεια επίλυσης ενός προβλήματος , -που όταν είναι στην αρχή του, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι σαφέστατα πολύ περισσότερες- δίνοντας προτεραιότητα στις διακοπές τους, στην φραπεδιά με τους φίλους στην πλατεία, στο ποδοσφαιρικό ντέρμπυ της πιο κάτω Κυριακής. Είναι σαν είμαστε στην αρχή μιας πυρκαγιάς, και επειδή ξέρουμε ότι υπάρχει η πυροσβεστική υπηρεσία, δεν αντιδρούμε άμεσα, και  αφήνουμε για μερικές μέρες τη φωτιά να καίει ανεξέλεγκτα, πριν ενημερώσουμε τις αρμόδιες αρχές.
 
Κάθε πρόβλημα είναι καλό να προλαμβάνεται και να αποτρέπεται. Ο σύγχρονος εκπαιδευτής στοχεύει στην πρόληψη. Αλλά για να γίνει αυτό εφικτό, θα πρέπει να τον καλέσει ο ιδιοκτήτης όταν το κουτάβι είναι μικρό -ιδανικά πριν ακόμη το αποκτήσει. Πολλές έρευνες έχουν γίνει που αποδεικνύουν το πόσο σημαντικό είναι να γίνουν ορισμένα πράγματα στις πρώτες βδομάδες της ζωής του σκυλιού.
 
Η χρησιμότητα μιας εκπαιδευτικής συμβουλής καθορίζεται μεν , με το αν είναι σωστή αλλά και με το αν δίνεται και εφαρμόζεται στο σωστό χρόνο. Το να μου πει κάποιος ότι ήταν μια μπανονόφλουδα στο δρόμο, αφού ήδη την έχω πατήσει και έχω σπάσει το πόδι μου, μικρή βοήθεια μου δίνει. Και αν έχω ήδη σπάσει το πόδι μου, κανείς δεν μπορεί , ούτε ο καλύτερος χειρούργος του κόσμου, να μου το κάνει όπως ήταν πριν.
 
Το ίδιο συμβαίνει και με τη συμπεριφορά των σκύλων. Σε μερικά πράγματα υπάρχει όντως η δυνατότητα για άμεση και σχεδόν οριστική εξάλειψη του προβλήματος. Σε μερικά άλλα όμως, η δυνατότητα αυτή είναι ισχνή και οι ρεαλιστικές δυσκολίες καθιστούν την "θεραπεία" ελλιπή, ετεροχρονισμένη, δύσκολη, κοπιαστική, αναποτελεσματική, χρονοβόρα και πολυέξοδη.
 
Με αυτό δεν θέλω να νομιστεί ότι αποτρέπω τους φίλους ιδιοκτήτες σκύλων από την προσπάθεια να βελτιώσουν τη συμπεριφορά του ζώου τους όταν είναι επικίνδυνη, προβληματική, ενοχλητική. Απεναντίας είναι χρέος και καθήκον τους να καλύψουν το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από δική τους αμέλεια και  μερικές φορές ανευθυνότητα και μάλιστα άμεσα.
 
Αυτό που θέλω να κάνω γνωστό και να τονίσω είναι ότι η πρόληψη και η έγκαιρη επέμβαση είναι εξαιρετικά πιο αποτελεσματικές από όλες τις καθυστερημένες προσπάθειες. Ο εκπαιδευτής σκύλων είναι κάποιος που γνωρίζει περισσότερα πράγματα σχετικά με την εκπαίδευση σκύλων  και οι συμβουλές του είναι πολύ πιο αποτελεσματικές όταν δοθούν έγκαιρα. Η διόρθωση προβληματικών συμπεριφορών (επιθετικότητα, φοβία, έλλειψη εμπιστοσύνης κ.λ.π.) είναι σοφότερο να τις θεωρούμε κάτι το οποίο πρέπει να το προλαμβάνουμε  παρά κάτι το οποίο "καλά μωρέ , αν προκύψει, τότε θα δούμε. Θα πάρω τον δείνα εκπαιδευτή και θα τον ρωτήσω. Θα μου δώσει τη λύση".
 
Μακάρι ο εκπαιδευτής να ήταν μάγος. Θα μπορούσε με το μαγικό του ραβδάκι να κάνει όλα τα σκυλιά του κόσμου ... Λάση. Πιστέψτε με , και σας μιλώ από πρώτο χέρι εμπειρία, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Ο εκπαιδευτής προσπαθεί να βελτιώσει μια κατάσταση. Το ποσοστό βελτίωσης διαφέρει πολύ κατά περίπτωση και επηρεάζεται από πάρα πολλούς παράγοντες. Μερικούς παράγοντες μπορούμε και τους ελέγχουμε (μερικώς ή πλήρως), μα υπάρχουν πολλοί που είναι εκτός ελέγχου και καθιστούν την "θεραπεία " του προβλήματος ρεαλιστικά δύσκολη.
 
Το κάθε σκυλί δικαιούται ,και του οφείλουμε, μια εκπαίδευση. Ας του την δώσουμε εγκαίρως, όταν έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας (σε μικρή ηλικία , από δυο μηνών, κατά τους μήνες διαμόρφωσης του χαρακτήρα του και των συνηθειών του, και όχι όταν "ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι".