Σε μία έρευνα που έγινε στην Αμερική διαπιστώθηκε ότι τα άτομα που έχουν δαγκωθεί περισσότερο από σκύλους ήταν παιδιά ηλικίας 5-12 ετών που ανήκαν σε φίλους η ακόμη και στην ίδια την οικογένεια.
Γιατί όμως τα σκυλιά παρουσιάζουν μια τέτοια συμπεριφορά περισσότερο σε παιδιά παρά σε ενήλικες ;
Τα παιδιά έχουν την φυσιολογική για αυτά τάση να κινούνται γρήγορα και απότομα γύρω η και προς τον σκύλο συνήθως φωνάζοντας με αποτέλεσμα είτε να διεγείρουν το κυνηγετικό του ένστικτο, είτε να τον τρομάζουν με όλη αυτήν την κατάσταση.
Πολλές φορές πλησιάζουν πολύ κοντά του κοιτάζοντάς τον κατάματα, κάτι που φανερώνει στην γλώσσα σώματος των τετράποδων φίλων μας επιθετική συμπεριφορά. Μία άλλη προκλητική κίνηση επίσης, είναι το άπλωμα του χεριού κατευθείαν στο πάνω μέρος του κεφαλιού(για χάδι) που δεν είναι ότι καλύτερο ειδικά για έναν σκύλο που δεν γνωρίζουμε.
Τα χάδια και τα παιχνίδια των παιδιών προς τους σκύλους είναι συνήθως έντονα και ακατάλληλα προκαλώντας πόνο και ανασφάλεια.
Για τα παιδιά είναι δύσκολο να διαβάσουν την γλώσσα του σώματος του σκύλου που λέει “μείνε μακριά” η “αυτό που κάνεις δεν μ’ αρέσει” και έτσι να αποφύγουν το δάγκωμα.
Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους που δεν πρέπει τα παιδιά και οι σκύλοι να βρίσκονται μαζί χωρίς την επίβλεψη του γονιού η του χειριστή του ζώου.
Όπως γίνεται κατανοητό ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει το κακό και σίγουρα δεν θα φταίει ούτε το παιδί ούτε το σκυλί που συνήθως γίνεται ο εύκολος στόχος.
Οι περισσότεροι σκύλοι είναι φιλικά ζώα και εξαιρετικοί σύντροφοι και θα πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε με καλοσύνη και σεβασμό, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που για κάποιους λόγους(έλλειψη κοινωνικοποίησης, κακή εμπειρία με παιδιά σε μικρή ηλικία κ.α) εμφανίζουν αρνητικές συμπεριφορές.
Έχουμε λοιπόν υποχρέωση για να αποφεύγουμε τέτοια περιστατικά να ενημερωνόμαστε και να καθοδηγούμε παιδιά και σκύλους για μια υπέροχη σχέση αγάπης και αφοσίωσης.
του Δημοσθένη Μουμιάδη (θετικού εκπαιδευτή σκύλων)