Ένας σκύλος κάθεται και περιμένει στον κρύο φθινοπωρινό ήλιο
Πολύ πιστός για να φύγει, πολύ φοβισμένος για να τρέξει μακριά.
Βρίσκεται εκεί μέρες τώρα χωρίς να έχει τίποτε να κάνει,
Απλά κάθεται στο δρόμο, και σε περιμένει.
Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τον άφησες εκείνη την ημέρα.
Νόμιζε ότι εσύ σταμάτησες για να παίξεις μαζί του.
Είναι σίγουρος ότι θα γυρίσεις πίσω, και γι’ αυτό μένει εκεί
Πόσο καιρό θα υποφέρει; Πόσες ακόμη μέρες;
Τα πόδια του έχουν ατονήσει, ο λαιμός του έχει ξεραθεί,
Τώρα πια είναι άρρωστος από την πείνα και πέφτει στο έδαφος, με έναν αναστεναγμό.
Ξαπλώνει το κεφάλι του και κλείνει τα μάτια του.
Μακάρι να μπορούσες να δεις πώς πεθαίνει ένας σκύλος που πάντα περιμένει.