Πολλοί άνθρωποι βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα και αντιδρούν ανάλογα στη θέα ενός σκύλου, ενός ζώου.
Πιστεύουν ότι είναι επικίνδυνο και αρχίζουν τα τσιρίγματα και τους αναθεματισμούς. Επίσης αυτόματα στρέφονται εναντίων όλων όσων έχουν υπό την κηδεμονία τους ένα κατοικίδιο.
του Γιάννη Αραχωβίτη (επαγγελματία Θετικού Εκπαιδευτή Σκύλων & Ανθρώπων)
Εύκολα σκύβουν και παίρνουν τη πέτρα για να την πετάξουν στο αδέσποτο που έτυχε να διασταυρωθεί ο δρόμος του με τον δικό τους. « Μα δεν το βλέπεις; Έτοιμο να μου ορμήσει είναι…!» ξεφωνίζουν, σε μια προσπάθεια να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους για το δίκιο της συμπεριφορά τους και το πέταμα της πέτρας.
Όμως αν χαλαρώσουμε και βάλουμε τον εαυτό μας, έστω και για λίγο, στην θέση του τετράποδου, θα δούμε ότι και αυτό έχει λόγους να μας φοβάται και μάλλον περισσότερους. Και λόγω ότι δεν έχει και την λογική του ανθρώπου (άσχετα αν και εμείς που την έχουμε δεν την πολυχρησιμοποιούμε). Όταν ένα ζώο μας βλέπει το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να διακρίνει αν υπάρχει κάποιος επερχόμενος κίνδυνος. Είναι στη φύση του. Την τσάντα που κουβαλάμε στα χέρια δεν μπορεί να ξέρει ότι την έχουμε για τα ψώνια. Αυτό μπορεί να νομίζει ότι είναι ..οτιδήποτε επικίνδυνο.
Συνεπώς είναι και δική μας δουλειά αλλά και προς το συμφέρον μας να συμπεριφερόμαστε ήρεμα και φιλικά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι και το ζώο αντιδρά πολλές φορές ανταποκρινόμενο στις δικές μας κινήσεις και στα μηνύματα που του στέλνουμε.
Eπίσης :Μην ζητάτε άδεια!!