Ομολογώ πως όταν ξεκινούσα αυτή τη διαδρομή δεν ήξερα τι να περιμένω. Σε κάθε περίπτωση δεν φανταζόμουν πως θα συναντούσα έναν σπάνιο και τόσο ξεχωριστό άνθρωπο.

Έναν άνθρωπο που με (μας) αγκάλιασε με ζεστασιά, έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για τα όνειρα και τις ανυσυχίες μου (μας), μας παρότρυνε σε κάθε στιγμή να τα κυνηγήσουμε και εξακολουθεί να μας παροτρύνει.

Έναν ΔΑΣΚΑΛΟ όχι με την έννοια του όρου που έχει κατάντήσει να υπάρχει στις μέρες μας, αλλά με την έννοια που θα έπρεπε να έχει όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.

Έναν επαγγελματία με ήθος, ξεκάθαρες αρχές, ευγενικό, με όρεξη και μεράκι για αυτό που κάνει.

Έναν χαρακτήρα για τον οποίο μου μοιάζουν (και είναι) λίγα όσα προανέφερα.

Ένα πρόσωπο που είμαι βέβαιος πως δε θα ξεχάσω, και θα μνημονεύσω πολλές φορές στο μέλλον.


Με το συναίσθημα της χαράς για αυτή την εμπειρία

Με την ελπίδα να φανώ αντάξιος των προσδοκιών σας

Με την προσμονή να ανταμώσουμε ξανά

Με την ευχή να είστε πάντα καλά

Με πολύ πολύ αγάπη και απέραντο σεβασμό


Γιάννης εκ Κορίνθου ορμώμενος :)

Σχεδόν κάθε δεξιότητα μπορεί να αποκτηθεί ΑΝ υπάρχει ένας διακαής πόθος (προυπόθεση). Δείξε μου ένα άνθρωπο με μέτριες ικανότητες αλλά με πραγματικό πάθος για να πετύχει, και να είσαι σίγουρος ότι έχεις μπροστά σου έναν νικητή.


συν-αδελφικά

Γιάννης

μια μικρή ιστορία...
Όταν πήγαινα 1η λυκειου ήμουν ''πάτος''στη χημεία...1ο τεστ...1ο διαγώνισμα...1ο 3μηνο...κλπ κλπ δεν έλεγα να ''πιάσω'' κάν τη βάση...
Είχα πειστεί πια ότι δεν είμαι εγώ για χημείες κλπ...
Στα μέσα του 2ου τριμήνου λοιπόν, έχουμε κάποιες ανακατατάξεις και αλλάζουμε καθηγητη...έφυγε η κυρία ''Χ'' και ανέλαβε το τμημα μου ο κύριος ''Σ'' στα αντίστιχα μαθήματα...μη στα πολυλογώ μέσα στο επόμενο διαστημα  δύο-τριων εβδομάδων,περιπου, έγραψα σε διαγώνισμα 17 (!) και οι βαθμοί μου ανέβηκαν επίσεις στο 2ο και 3ο τρίμηνο....κι όλα αυτά όχι γιατί ξαφνικά έγινα πιο έξυπνος..αλλά γιατί είχα πλέον μπροστά μου έναν καλό δασκαλο!

Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα είδα σ'εσενα εκείνον τον δάσκαλο...

Θέλω για άλλη μια φορά να σε ευχαριστήσω για την υπομονή σου και για όλα όσα έκανες και προσπάθησες και τα κατάφερες!
Μ'εμένα τα κατάφερες και είμαι σίγουρος πως το ίδιο ισχύει και για την υπόλοιπη ομάδα.
Η αντίλυψη μου άλλαξε ριζικά και βλέποντας στην πράξη τα αποτελέσματα της τεχνικής που μας δίδαξες, όχι μόνο όσον αφορά την εκπαίδευση των σκυλιών αλλά άλλαξε και η συμπεριφορά μου απέναντι στους ίδιους τους ανθρώπους...απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας...απέναντι στα πάντα...πλέον έχω αρχήσει να προσεγγιζω το κάθε τι ''θετικά'' και όσο πιο πολλύ το κάνω αυτό, τόσο περισότερο θάρρος πέρνω και παθιάζομαι,όπως λές κι εσύ, με αυτό που κάνω...

Η επιτυχία είναι δική σου Γιάννη μου!
Δική σου και όλης της ομάδας!

Για άλλη μια φορά σ'ευχαριστώ
Γαβριήλ

(χαιρετησμούς στους Μ&Μ...)

Σήμερα είναι η τρίτη μέρα εκπάιδευσης του Ίωνα και σημειόνουμε μεγάλη πρόοδο!!
Απίστευτο μου φαίνεται!!!
Αυτό το σκυλί απο τη μέρα που γεννήθηκε είχε απίστευτο ''τσαμπουκά''..κάποιες στιγμες τον κοιτούσα και σκεφτόμουν ότι είναι ένας πανέξυπνος σκύλος αλλά ποτέ δε θα έβρισκα τρόπο να του μάθω πράγματα...ενα πραγμα σα να λεμε...''ρεύμα έχω...φώς δεν βλέπω''...
...ε λοιπόν...απο την κυριακή το βράδι μέχρι σήμερα τετάρτη..εχει γίνει άλλος...σκύλος!!!Σκυλάκι
...κι εγώ άλλος άνθρωπος!!!
Συνεχώς με κοιτάει στα μάτια (πολλύ συχνότερα απο πρίν) κ έχει αρχήσει να βελτιόνει τη συμπεριφορά του κατα πολλύ.(φαντάζομαι ότι μάλλον εγώ βελτιόνω τη δική μου περισσότερο...Ο σκύλος μου με..εξημερώνει ενα πράγμα σα να λέμε...)Πέφτω κάτω από τα γέλια
Κάναμε κ ''ανταλλαγή'' σήμερα...παντόφλα-λιχουδια(καλή λιχουδια..κρεατάκι)ΤΑ'ΧΑΣΕ!!!!Ο Γελαστούλης είναι με ανοιχτό το στόμαΟ Γελαστούλης είναι με ανοιχτό το στόμαΟ Γελαστούλης είναι με ανοιχτό το στόμα

Καλημέρα κ πάλι

Γαβριήλ

Τα βιβλία που έπεσαν στα χέρια μου μιλούσαν για μεθόδους στις οποίες αν το σκυλί δεν εκτελούσε μία εντολή που γνώριζε τότε έπρεπε ο χειριστής να το διορθώσει τραβώντας δυνατά το λουρί για να «ενεργοποιηθεί» ο πνίκτης που είχε το σκυλί στο λαιμό του. Με αυτή την ενέργεια το σκυλί εκτελούσε την εντολή κάτω από τον φόβο της τιμωρίας. Αυτές τις μεθόδους, αφού τις είδα και στην πράξη, μου φάνηκαν από την αρχή σκληρές και κάτι που δεν ταίριαζε με τον χαρακτήρα μου. Στην αρχή λυπήθηκα για το ότι δεν θα εκπαίδευα ποτέ τα σκυλιά μου, «αν τα σκυλιά εκπαιδεύονται με αυτό τον τρόπο καλύτερα να μείνουν ανεκπαίδευτα» είπα στον εαυτό μου και εγκατέλειψα και την επιθυμία μου να γίνω εκπαιδευτής.

Πριν 5 χρόνια γνώρισα κάποιον δύτη που είχε δικό του αλιευτικό σκάφος και με αυτό δούλευε σε ολόκληρη την Ελλάδα .Δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά με αντίξοες συνθήκες...Και όμως όταν μας μιλούσε γι'αυτή μας μετέφερε λίγη απ'τη γαλήνη και το μεγαλείο της θάλασσας που ήταν τόσο σημαντικά γι'αυτόν .Ήταν ο μόνος άνθρωπος που γνώριζα και ήταν πραγματικά ευτυχισμένος με το επάγγελμα του .

Έκτοτε αναζητούσα αυτό το << κάτι άλλο >> που θα μου έδινε χαρά και ικανοποίηση,που θα με έκανε να πω << λατρεύω τη δουλειά μου!!>> .Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να ασχοληθώ με τα ζώα αλλά όλοι με απέτρεπαν {και δυστυχώς συνεχίζουν να το κάνουν}.Πάντα ήθελα να είμαι κοντά τους,να τα παρατηρώ και να βοηθώ όσα μπορώ.

 Εδώ και αρκετά χρόνια ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την εκπαίδευση σκύλων αλλά ήμουν αρνητικός στην χρήση βίας.

Πριν από περίπου ένα χρόνο ανακάλυψα το star dogs και χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα τηλέφωνο και έκλεισα θέση.

Από τα πρώτα κιόλας μαθήματα κατάλαβα ότι ναι μεν αγαπούσα υπερβολικά τα σκυλιά,αλλά δεν 'ήμουν και τόσο σωστός απέναντι τους.

Μετά από τόσους μήνες έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος βλέπω από άλλη πλευρά τα πράγματα και έχω αρχήσει την επιβράβευση και στα δύο μου παιδιά 2 και 4 χρονών και μπορώ να σας πω ότι δουλεύει.

Επίσης έχει αλλάξει η συμπεριφορά μου απέναντι στα ζώα.

Κάτι εξίσου ωραίο είναι να μεταφέρω τις γνώσεις μου στους πελάτες μου και να τους βοηθάω να καταλαβαίνουν τα σκυλιά τους.

Όλοι μου οι πελάτες μέχρι τώρα μου λένε ότι τους αρέσει ότι τα σκυλιά τους σκέφτονται.

Με δυο λόγια η σχολή είναι μία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

Είναι λογικό και ανθρώπινο το άγχος του ‘πρωτάρη’. Είναι ικανό να σε παραπλανήσει, να σε απογοητεύσει και σε κάνει να χάσεις κουράγιο, δύναμη, πίστη σε αυτό που έρχεται ‘τόσο απλά’ σαν νέο ξεκίνημα στη ζωή σου!
Ομολογώ ότι στην αρχή –αν και είχα μεγάλο ενθουσιασμό- απογοητεύτηκα και ένοιωσα δύσπιστη, αυτό κράτησε μόλις μέχρι το δεύτερο μάθημα! Τότε ‘κατάλαβα’, τότε ‘πείστηκα’, τότε έδωσα φτερά στον εαυτό μου και ένοιωσα ότι έκανα ένα καλό βήμα, ότι έδωσα στον εαυτό μου ένα δώρο που θα μπορέσει να μεταδώσει με τη σειρά του και σε άλλους, μα πάνω από όλα να καταλάβει το νόημα…..