Είναι απόγονοι των εξημερωμένων λύκων – σκύλων που συνόδευαν τους νομάδες κυνηγούς από την Μογγολία οι οποίοι μετανάστευσαν πέρα από τον Βερίγγιο στενό και την Βορειοαμερικανική ήπειρο, περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν. Αυτοί οι νομάδες – κυνηγοί ονομάστηκαν αργότερα Εσκιμώοι ή Inuit. Κατά την διάρκεια των ετών αυτοί μετανάστευσαν για λόγους αλιείας και κυνηγιού αναχώρησαν από τα εγχώρια εδάφη τους κατά μήκος των πιο βορειοτάτων εδαφών του Καναδά. Παρά την δεδομένη διασπορά των λαών Eskimo/Inuit, μοιράζονται μια ισχυρή πολιτιστική ταυτότητα και μιλούν τις στενά συνδεδεμένες διαλέκτους.

 

 

Τα βόρεια αυτά σκυλιά, πρόγονοι του σημερινού Μάλαμουτ Αλάσκας και καναδικών σκυλιών Εσκιμώων και τα σκυλιά ελκήθρων Inuit, διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στην επιβίωση αυτών των κοινοτήτων. Τα σκυλιά αυτά συνόδευαν τους Inuit πάνω στους επιπλέοντας πάγους του χειμώνα κατά την διάρκεια του κυνηγιού είτε κρατώντας τις πολικές αρκούδες μακριά, είτε μεταφέροντας τα κυνήγια από φώκιες, φάλαινες πίσω στον καταυλισμό, καθώς ήταν και φύλακες τους και προειδοποίησαν τους κατοίκους από κινδύνους. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού βοηθούσαν στο κυνήγι Caribou και Αλώων. Καθώς επίσης βοήθησαν τους Inuit στο εμπόριο γουνών σε όλο το μακρινό βορρά. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι βασίστηκαν εξολοκλήρου σ’ αυτό το σκυλί για την επιβίωση τους.

Κατά την διάρκεια του "πυρετού του χρυσού" προς το τέλος του 1800 χρησιμοποιήθηκε για να μεταφέρει το φορτίο, προμήθειες και να παραδώσει το ταχυδρομείο στις κοινότητες μεταλλείας, το χειμώνα όταν δεν μπορούσαν λόγω πάγου οι βάρκες και τα πλοία να φτάσουν σ’ αυτούς. Η ζήτηση για τις μεταφορές ήταν τόσο υψηλή που χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες σκυλιά Αγίου Βερνάδου, μαστίφ και άλλες μεγαλόσωμες φυλές. Ως συνέπεια αυτή η εισροή σκυλιών είχε τις ασθένειες στα ντόπια καθώς και τις διασταυρώσεις με τα κάθε είδους σκυλιά. Μερικοί ιστορικοί φυλής πιστεύουν ότι το υπερβολικό μέγεθος που βλέπει το σημερινό μάλαμουτ με τις γιγαντιαίες γραμμές ίσως αποδίδεται με την διασταύρωση με σκυλιά Αγ. Βερνάρδου κατά την διάρκεια εκείνης της εποχής.

 

 

Ta Alaskan Malamute δημιουργούνται ως ευδιάκριτη φυλή στην δεκαετία του 1930 από την Eva Seely όταν επέλεξε μερικά υποδειγματικά σκυλιά για να χρησιμεύσει ως το ίδρυμα της γραμμής Kotzebue ήταν η αρχή της καταχώρησης στον AKC. Τα σκυλιά που επέλεξε είναι συνήθως γκρίζα και λευκά παρόμοια στο μέγεθος και με τα άλλα σκυλιά Ιθαγενών. Τα πρότυπα του AKC του 1935 απεικόνισαν αυτό: αρσενικά 63,5cm και 38kgr, θηλυκά 58,5 cm και 34 kgr. Η δημιουργική της φυλής από την Seely βασίστηκε στις περιγραφές για αυτά τα αρκτικά σκυλιά ελκήθρων πως έμοιαζαν πριν από το 1890 και τον πυρετό του χρυσού.

Στη συνέχεια στη δεκαετία του ’50, μια δεύτερη σειρά σκύλων Malamute που εκθέτουν μια μεγαλύτερη ποικιλία χρωμάτων και μεγεθών, προστέθηκε στα πρότυπα φυλής AKC. Αυτά τα σκυλιά ήταν γνωστά ως M’ Loots και όπως τα σκυλιά Katzebue, ήταν σκυλιά μεταφοράς και κυνηγιού. Μερικά από αυτά τα σκυλιά ήταν εξαιρετικά μεγάλα, π.x. ο GERONIMO του κυρίου R. Zooler 27 ίντσες ύψος και 115 λίβρες βάρος.

 

 

Το 1960 τα πρότυπα AKC αναθεωρήθηκαν για να απεικονίσουν τις συνεισφορές των M’ Loots στη φυλή, έτσι το πρότυπο της φυλής διαμορφώθηκε 58.5cm και 34kg για τα θηλυκά και 63.5cm και 38kg για τα αρσενικά. Αυτό είναι και το προτιμότερο μέγεθος. Οι σκόπιμες διασταυρώσεις μεταξύ Kotzebue και M’ Loot βελτίωσαν την εμφάνιση, την ισορροπία και την γενική ποιότητα της φυλής. Αυτοί οι συνδυασμοί είναι πίσω από την πλειοψηφία των σημερινών Alaskan Malmute.

Έχουν παχύ, διπλό τρίχωμα, φουντωτή ουρά και μοιάζουν πολύ με τον λύκο. Το εξωτερικό τρίχωμα είναι μακρύ, πυκνό και σκληρό. Το εσωτερικό είναι πυκνό, λιπαρό και μαλλιαρό. Αλλάζουν τρίχωμα δύο φορές το χρόνο και θέλουν συχνό βούρτσισμα την περίοδο που μαδάνε. Τα Alaskan Malamutes είναι πολύ καθαρά σκυλιά και τείνει να καθαρίζεται όπως μια γάτα. Ακόμα κι όταν είναι καλυμμένο από λάσπη, θα καθαριστεί από μόνο του. Επομένως, οι ανάγκες λουσίματος είναι ελάχιστες. Μερικοί ιδιοκτήτες λούζουν τα σκυλιά τους μια φορά το χρόνο ή και λιγότερο. Εκτός από την περίοδο όπου πέφτει το τρίχωμά τους, τα Malamutes δεν χρειάζονται ιδιαίτερη περιποίηση. Δεν συστήνεται ούτε απαιτείται το ψαλίδισμα ή το ξύρισμα της τρίχας. Απαιτείται το περιστασιακό βούρτσισμα προκειμένου να αφαιρεθούν οι νεκρές τρίχες και να διατηρηθεί φρέσκο και λαμπερό το τρίχωμα. Τα νύχια τους πρέπει να ελέγχονται και να κόβονται περιοδικά.

 

 

Τα Malamutes είναι μια φυλή που απαιτεί πολλή προσοχή. Γενικά είναι πολύ τρυφερά, φιλικά, πιστά και αφοσιωμένα. Δεν δένονται μόνο με έναν άνθρωπο και απολαμβάνουν την παρέα των παιδιών. Αν νοιώσουν εγκαταλελειμμένα, γίνονται καταστροφικά και δυστυχισμένα. Εξαιτίας της ισχυρής τους φύσης, μπορούν να γίνουν επιθετικά προς άλλα σκυλιά άλλων φυλών. Γι αυτό το λόγο θα πρέπει να κοινωνικοποιούνται από κουτάβια με άλλα σκυλιά. Είναι εξαιρετικά ήσυχα, γαβγίζουν σπάνια αλλά συνηθίζουν να κάνουν παράξενους ήχους στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν. Λόγω του χαρακτήρα τους, δεν πρέπει ποτέ να εκπαιδευτούν για να γίνουν φύλακες. Έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν με καταστροφικά αποτελέσματα.

Πρόκειται για ένα πεισματάρικο ζώο με αναπτυγμένη την ανάγκη για κυριαρχία, που όμως πλάι στο κατάλληλο αφεντικό, εκπαιδεύεται με γρήγορους ρυθμούς. Επειδή έχει μεγάλο πείσμα, μερικές φορές μπορεί να αμφισβητήσει το αφεντικό του. Του ταιριάζει περισσότερο η «θετική εκπαίδευση» που χρησιμοποιεί κυρίως την επιβράβευση στην επιτυχία και όχι την τιμωρία ή το μάλωμα στην αποτυχία. Απαιτείται όμως αυστηρότητα και συνέπεια στην εκπαίδευσή του.

 

 

Είναι ανθεκτικά στις ασθένειες. Χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή στο φαγητό γιατί έχουν τάσεις παχυσαρκίας. Κινδυνεύουν από αχονδροπλασία (νανισμό), μια κληρονομική ασθένεια που προσβάλλει την ανάπτυξη των άκρων. Άλλα προβλήματα υγείας είναι η ισχιακή δυσπλασία, η αναιμία καθώς και προβλήματα στα νεφρά.

Μπλε μάτια.