Θα σου δανείσω για λίγο,
Ένα κουτάβι, είπε ο Θεός,
Για να τον αγαπάς όσο ζει
Και να τον θρηνείς όταν πεθάνει.Ίσως για δώδεκα ή δεκατέσσερα χρόνια,
Ή μπορεί και για δύο ή τρία
Όμως, μέχρι να το φωνάξω πίσω,
Θα το φροντίζεις για μένα;
Θα σου φέρει τις χαρές του για να σε χαροποιεί
Και (αν η παραμονή του είναι σύντομη)
Πάντοτε θα έχεις τις αναμνήσεις του
Σαν παρηγοριά στη θλίψη σου.
Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ ότι θα μείνει,
Καθώς όσα είναι στη γη επιστρέφουν,
Αλλά υπάρχουν μαθήματα που ακολουθούν
Τα οποία θέλω να μάθει αυτό το κουτάβι.
Έψαξα σε ολόκληρο τον κόσμο
Για πραγματικούς δασκάλους
Και από το πλήθος
Επέλεξα εσένα.
Τώρα, θα του δώσεις την αγάπη σου
Χωρίς να σκεφτείς ότι το έκανες άδικα,
Ούτε να με μισήσεις όταν έρθω
Να πάρω πίσω το Κουτάβι μου.
Μου άρεσε που τους άκουσα να λένε
«Αγαπημένε Κύριε, Θα γίνει το Θέλημά Σου»,
Για όλες τις χαρές που θα φέρει αυτό το Κουτάβι,
Έχουμε το ρίσκο της θλίψης.
Θα του δώσουμε καταφύγιο με τρυφερότητα
Θα τον αγαπάμε
Και για την χαρά που γνωρίσαμε
Θα είμαστε πάντοτε ευγνώμονες.
Όμως, αν τον καλέσεις κοντά σου
Πολύ νωρίτερα απ’ ότι σχεδιάζαμε,
Θα είμαστε δυνατοί στην θλίψη που έρχεται,
Και θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε.
Αν, με την αγάπη μας, καταφέραμε,
Να καλύψουμε τις επιθυμίες σου,
Σε μνήμη αυτού που αγαπήσαμε,
Να μας βοηθήσεις ενώ πενθούμε,
Όταν ο πιστός μας φίλος
Φύγει από τον μάταιο αυτό κόσμο,
Θα πάρουμε ένα ακόμη Κουτάβι
Και θα το αγαπάμε σε όλη του τη ζωή.