Αυτό το χρονικό διάστημα είναι γνωστό ως περίοδος κοινωνικοποίησης. Σε αυτή την περίοδο θα πρέπει να εκθέσετε το κουτάβι σε:

• Όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικές καταστάσεις. Θα γίνουν οι πρώτες επαφές με τον κτηνίατρο, τον groomer, το αυτοκίνητο, την πανσιόν σκύλων, κ.α.
• Ανθρώπους: Παιδιά, ηλικιωμένους, ξανθούς, κοκκινομάλληδες, μελαχρινούς, με καμπούρα, με μαντίλι, με μπαστούνι, παπάδες (το ράσο πολλές φορές ξενίζει), λευκούς, μαύρους κ.ο.κ
• Σκύλους: Μικρούς, μεγάλους, κουτάβια, γέρους, όλα τα χρώματα, όλες οι ράτσες, όλες οι ηλικίες
• Άλλα ζώα με τα οποία θα πρέπει να συμβιώσει
• Ερεθίσματα: ηλεκτρική σκούπα, κατσαρόλες, αυτοκίνητα, μηχανάκια, ποδήλατα, σειρήνες, κεραυνούς, τον ταχυδρόμο, το delivery, τη βροχή, το ανθρώπινο άγγιγμα, καροτσάκια και πολλά άλλα…

Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να γίνεται με τρόπο ασφαλή και οι εμπειρίες να είναι ευχάριστες-θετικές. Έτσι μαθαίνουμε στο σκυλάκι μας να ανταπεξέρχεται με άνεση (χωρίς στρες) στο καινούργιο.

Υπερδιέγερση, άγχος, υπερδραστηριότητα είναι αντιδράσεις που δείχνουν ένα σκυλί όχι σωστά ή φτωχά κοινωνικοποιημένο. Ημιτελής ή λάθος κοινωνικοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στο χαρακτήρα του σκύλου, όπως φοβίες, επιφυλακτικότητα ή/και επιθετικότητα. Σωστή κοινωνικοποίηση μας δίνει ένα ευπροσάρμοστο, ισορροπημένο και ασφαλές σκυλί.

Αν και η κρίσιμη περίοδος είναι αυτή που αναφέρεται παραπάνω, θα πρέπει να διατηρούμε την κοινωνικοποίηση καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του σκύλου. Η συχνή επαφή με διάφορα ερεθίσματα θα δώσει την ικανότητα στο σκυλάκι μας να παραμένει ισορροπημένο, σε όλες τις καταστάσεις που θα συναντήσει στη ζωή του.