Και το λέω εγώ που ίσως πρώτος από όλους μπήκα με σκυλιά (στην Ελλάδα, το 2000) σε σχολεία, κολέγια και νοσοκομεία.
Η μια δυο επισκέψεις που γίνονται το χρόνο και άντε και μερικές ώρες με μια δασκάλα που δεν έχει τις γνώσεις (ίσως δεν έχει και την όρεξη), δεν πρόκειται να μετατρέψει τα παιδιά μας σε ζωόφιλους. Άλλωστε όταν τα παιδιά είναι όλα μαζί , το βλέπουν περισσότερο σαν «πανηγύρι» και διασκέδαση παρά σαν μια βαθιά και σοβαρή βιωματική εμπειρία /κατάσταση.
Ιδιαίτερα δε, αν γυρίσουν στο σπίτι ή στο δρόμο και βλέπουν δεκάδες αδέσποτα παρατημένα και τους γονείς τους να μην ενδιαφέρονται για τα ζώα.

Πιστεύω ότι αυτοί που πρέπει πρώτα να αλλάξουν είναι οι γονείς γιατί αυτοί αποτελούν το ισχυρότερο πρότυπο για τα παιδιά μικρής ηλικίας. Το τι συμβαίνει στο σπίτι και στην αληθινή ζωή καθημερινά μετράει περισσότερο από το τι συμβαίνει σε μια αίθουσα σχολείου δυο τρεις φορές (και πολλές λέω) το χρόνο .

Επαναλαμβάνω δεν είμαι αντίθετος με την ένταξη του μαθήματος στο σχολείο. Αλλά πιστεύω ότι η πιο δραστική λύση είναι οι ίδιοι οι γονείς (και γενικότερα) οι ενήλικες να δίνουν το καθημερινό μήνυμα.
Θυμάμαι καλά ότι στο σχολείο δεν μας επέτρεπαν να καπνίζουμε. Όμως όταν όλοι τριγύρω μας κάπνιζαν, όταν οι ίδιοι οι πατεράδες (τώρα και οι μητέρες) ήταν «φουγάρα» , τότε και τα παιδιά γρήγορα κατέληγαν καπνιστές. Το μήνυμα της ζωής είναι πιο δυνατό από του σχολείου. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εκκλησίες. Δεν παν να λένε οι παππάδες «Ου κλέψεις, ου ψευτομαρτυρίσεις!». Όταν η κλοπή και το ψέμα είναι καθημερινή πρακτική στη κοινωνία που ζούμε γρήγορα ή γρήγορα όλοι «λερωνόμαστε».
Οι πράξεις διδάσκουν περισσότερο από τα λόγια. Και εκεί είναι που πιστεύω ότι πρέπει να εστιάσουμε.

ΠικΝικ Φίλων του StarDogs
Κυριακή, 22 Ιουνίου στις 10:30 π.μ.
Καισαριανή

Παρέα εκπαιδευτικών συζητήσεων για τα σκυλιά -StarDogs!! Έλα και εσύ! Γαβ!!