Κάθε Σεπτέμβριο, όλοι μας ( οι περισσότεροι) βάζουμε στόχο να μάθουμε κάποια πράγματα για να βελτιώσουμε τη ζωή μας, είτε αυτό σχετίζεται με τις επαγγελματικές μας επιδιώξεις, είτε με καθαρά προσωπικές. Έτσι μπορούμε και νοιώθουμε πιο άνετα, πιο δυνατοί και επικοινωνούμε με το περιβάλλον μας με άνεση και αυτοπεποίθηση. «Το παιδί και το σκυλί, όπως το μάθεις!», λέει ο λαός μας. Και γενικώς τα παιδιά μας τα στέλνουμε στο σχολείο, στα γυμναστήρια, στα φροντιστήρια. Τα βοηθάμε ενεργά και στρατηγικά, με απώτερο σκοπό να τα βοηθήσουμε να εξελιχθούν. Τι γίνεται όμως με τα σκυλιά μας;

Το σκυλί , όπως και το παιδί, βάσει νόμου, είναι εξαρτώμενο μέλος της οικογένειας. Για αυτό και ο κάθε κηδεμόνας φέρει την πλήρη ευθύνη για αυτό. Αν δεν μαγειρέψουμε για το παιδί, θα μείνει νηστικό. Αν δεν το στείλουμε στο σχολείο, δεν θα μάθει. Αν δεν βγάλουμε βόλτα το σκυλί, θα αναγκαστεί να «τα κάνει» μέσα στο σπίτι. Αν δεν το κοινωνικοποιήσουμε, θα γίνει απροσάρμοστο, αντικοινωνικό, πιθανόν επικίνδυνο. Όμως, όπως είναι κατανοητό, το σκυλί δεν μπορεί να αποφασίσει ούτε σε ποιο σχολείο θα μάθει, ούτε με τι δάσκαλο θα μάθει, ούτε και τι θα μάθει. Αυτό είναι ευθύνη και υποχρέωση του κηδεμόνα του.

Μα θα μου πείτε κρίση, κ.λ.π., κ.λ.π. Σύμφωνοι, το αντιλαμβάνομαι. Αυτό όμως δεν μας καλύπτει από το να αδιαφορούμε πλήρως. Μπορεί κάποιος να μην μπορεί να στείλει το «γιό»  του στο Χάρβαρντ, αλλά σε κάποιο σχολείο, έστω της γειτονιάς, σίγουρα μπορεί. Το να αφήσεις ένα ζώο, να μάθει από μόνο του, όλα αυτά που του ζητάς, είναι σαν να δώσεις σε ένα παιδί να οδηγήσει ένα διαστμόπλοιο στο φεγγάρι. Το κακό θα γίνει. Και δεν θα φταίει ο μικρός, αλλά ο μεγάλος, που περιμένει θαύματα, δίνοντας λίγα.

Ας μην κρυβόμαστε. Ένα σκυλί έχει έξοδα. Χρειάζεται τροφή, φάρμακα, φροντίδα, αγάπη, άσκηση για το σώμα και το μυαλό (εκπαίδευση). Όποιος αποκτάει ένα σκυλί σίγουρα το γνωρίζει από πριν και αναλαμβάνει την ευθύνη. Μια ευθύνη που δεν θα πρέπει να την ξεχνάει, ούτε εκ των υστέρων να ψάχνει να την φορτώσει σε κάποιον άλλο.

Εδώ μιλάμε για τα βασικά και αναγκαία που χρειάζεται και πρέπει να μάθει ένα σκυλί. Να είναι βολικό μέσα στο αστικό περιβάλλον, να συμβιώνει αρμονικά με ανθρώπους και ζώα, να γνωρίζει πώς να περπατήσει στο λουρί, να κάνει τις «ανάγκες» του έξω (και εμείς να τις καθαρίζουμε, όπως και των παιδιών μας).

Ας κτυπήσει λοιπόν το σχολικό κουδούνι και για τα σκυλιά. Μη τα αφήνουμε «ξύλα απελέκητα». Η συμπεριφορά και ικανότητες στον μεγαλύτερο βαθμό διαμορφώνονται. Δεν είναι όλα θέμα DNA και ράτσας. Ας τα βοηθήσουμε να γίνουν καλύτεροι πολίτες, συνεργάσιμοι σύντροφοι, κόσμημα της κοινωνίας. Εμείς μόνο ( οι κηδεμόνες) μπορούμε και οφείλουμε να παίξουμε το ρόλο του υπεύθυνου κηδεμόνα σκύλου, είτε αφορά το σκυλί μας, είτε αφορά το παιδί μας.

Καλή σχολική χρονιά για όλους.

Σχολή Εκπαιδευτών Σκύλων

Έναρξη εγγραφών, τμήμα 2019-20

Πληρ. Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.