Kυριακή , 20 Οκτωβρίου, 2013

Ώρες 10.30 -13.30 (~14.00)

Με τον Γιάννη Αραχωβίτη (επαγγελματία Θετικό Εκπαιδευτή Σκύλων)

Απευθύνεται : Σε όλους που θέλουν να βελτιωθούν στο χειρισμό των σκύλων και να ξεπερνούν τα όποια προβλήματα προκύπτουν. ( «ιδιοκτήτες» σκύλων, κτηνίατροι, κομμωτές (groomers), ζωόφιλους, κυνηγούς, εκτροφείς κ.λ.π.

Γιατί: Επειδή η γνώση προέρχεται από τη μάθηση και όταν εφαρμοστεί σωστά δίνει τα αποτελέσματα που θέλουμε.

«Η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται καμιά φορά ότι κάνει καλό, το καλό αυτό όμως είναι προσωρινό, ενώ το κακό που προξενεί είναι μόνιμο». Μαχάτμα Γκάντι

Πολύ συχνά, πολλοί πελάτες μου λένε «Μα αν δεν το μαλώσω, πως θα μάθει; Εδώ τα παιδιά μας μαλώνουμε..τα σκυλιά θα λυπηθούμε»;
Και νομίζουν ότι έχουν χρησιμοποιήσει το πιο δυνατό επιχείρημα, που πιθανότατα θα κάνει και μένα, τον υπέρμαχο της θετικής εκπαίδευσης στα σκυλιά & στους ανθρώπους, να επανεξετάσω τη θεωρία μου και να αναδιπλωθώ.

Εδώ έχουμε κάτι που πολύ εύκολα οι άνθρωποι το επικαλούνται για τον εαυτούς αλλά δύσκολα το αποδέχονται για τα σκυλιά (ζωάκια) τους. Από αυτά περιμένουν από τη πρώτη μέρα να ξέρουν που θα κάνουν τα "κακάκια" τους, πως να μένουν ήσυχα τη νύχτα γιατί κοιμάται ο κόσμος, πως να μην δείχνουν τη χαρά τους με το να πηδάνε στην αγκαλιά μας, πως να μην μασάνε τα έπιπλα.

Το μάθημα της θείας Κούλας

Χθες το βράδυ πήγα στο καφενεδάκι του χωριού στη πλατεία. Εκεί, μιας και είμαστε και λίγοι, γινόμαστε μια παρέα και αρχίζουμε να συζητάμε για τα πάντα, αλλά κυρίως για πράγματα του χωριού.

Από τα παλιά χρόνια κάθε σπίτι είχε και το κήπο του. Ένα μεγάλο μέρος του οικογενειακού συσσιτίου καλυπτόταν από αυτό μικρό αλλά ζωτικό κομμάτι γης.

Το βράδυ λοιπόν πιάσαμε τη κουβέντα για το πώς πρέπει να καλλιεργούμε τις ντομάτες, τα φασολάκια, τις αγγουριές, της μηλιές. Πότε πρέπει να ποτίζονται, να κλαδεύονται, να ρίχνουμε τη κοπριά (φουσκί).

Της Βάσως Αποστολοπούλου - Αναστασίου
(γιατρός, συγγραφέας, ζωόφιλη, άνθρωπος)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας σκυλάκος. Ας τον ονομάσουμε Ρεξ.

Ο Ρεξ ήταν κουτάβι, Μεγαλόσωμο, μαύρο και ζωηρό. Κι είχε οικογένεια.  Ανθρώπινη. Κι όλα ήταν καλά. Μέχρι που η «ανθρώπινη» οικογένειά του αποφάσισε πως δεν τον ήθελε άλλο. Ίσως επειδή ήταν μεγαλόσωμος. Ή μαύρος. Ή ζωηρός. Ή επειδή, απλά, τον βαρέθηκε!  Τον πήγαν κάπου μακριά από το σπίτι του. Και τον έδεσαν σ' ένα δέντρο! Για να μη μπορεί να γυρίσει πίσω! Γιατί το έχουν αυτό οι σκυλάκοι - να θέλουν να γυρίσουν στο σπίτι τους! Κι ας είναι το αφεντικό τους τέρας!  Ο Ρεξ αγωνίστηκε να σπάσει το σκοινί. Μα το σκοινί ήταν γερό - δεν έσπασε.  Έκανε μόνο μια βαθιά πληγή στο λαιμό του και χώθηκε στη σάρκα του. Και τον έπνιγε. Ο Ρεξ έκλαιγε. Διψούσε, πονούσε, φοβόταν. Μα ήταν μόνος και γύρω ερημιά! Πόσες μέρες πέρασαν; Ο περαστικός τυχαίος διαβάτης τον είδε. Τον συμπόνεσε. Πλησίασε, τον χάιδεψε. Ο Ρεξ του έγλυφε τα χέρια, του κουνούσε την ουρά! Ο σωτήρας του! Ο διαβάτης τον πήγε στο καταφύγιο των ζώων. Προσπάθησαν να λύσουν το σκοινί - δεν έβγαινε! Είχε γίνει ένα με τη σάρκα! Χρειάστηκε χειρουργείο για να βγει - μαζί με το δέρμα! Ο Ρεξ έχει ένα βαθύ σημάδι στο λαιμό! Το σκοινί που τον έπνιγε δεν άφηνε το αίμα να κυκλοφορεί καλά. Και ο Ρεξ δεν βλέπει πια - είναι τυφλός!

Ας προσπαθήσουμε να δημιουργούμε περισσότερο και να κρίνουμε λιγότερο.

Το συναντώ στη δουλειά μου καθημερινά , ακόμα και στις συζητήσεις που διαβάζω. Πολύ εύκολα κάποιοι (όχι σε αυτή την ομάδα ) λένε.. " Το σκυλί μου είναι έτσι...μπιρι , μπίρι μπίρι!! Δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει, είναι ξεροκέφαλο, επιθετικό, κακότροπο".. Αντί να κάτσουν και να σκεφτούν ή έστω με τη συμβουλή κάποιου ειδικού να βρουν μια λύση αναλώνονται στην εύκολη (και πολλές φορές) άστοχη και άδικη κριτική. Αυτό όμως τους απομακρύνει από τη αναζήτηση λύσεων, δημιουργίας καλύτερων συνθηκών εκμάθησης για το σκυλί τους κ.λ.π.

Και βεβαίως η άποψη ότι το πρόβλημα δεν λύνεται δυναμώνει και ..απλώς εγκαταλείπουν. Και επειδή δεν είναι εύκολο να αποδεχτούν αυτή τους τη στάση, συνεχίζουν να κρίνουν, να κατηγοριοποιούν, να κατηγορούν.

Το σκυλιά βεβαίως και έχουν ένστικτα και βεβαίως κάποιες συμπεριφορές τους παράγονται ή/και ενισχύονται από αυτά. Έτσι είναι τα σκυλιά, έτσι εξελίχθηκαν και έτσι τα κάναμε. Αυτό αλλού τα ωφελεί και αλλού τα βάζει σε μπελάδες , ανάλογα με τις καταστάσεις και τις απαιτήσεις.

Ο άνθρωπος οφείλει να γνωρίζει τι δυνατότητες και τι δυνάμεις υπάρχουν στο σκυλί (ανάλογα και με τη ράτσα, ταμπεραμέντο κ.λ.π.). Ανάλογα θα πρέπει να πράξει ώστε σε κάποιες περιπτώσεις να αυξήσει την έμφυτη αυτή τάση του σκύλου και να την ενδυναμώσει και αλλού να την μετριάσει, σβήσει.

Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου

Πάει κι αυτή η νύχτα. Ζόρικη, πολύ ζόρικη. Τι βροχή ήταν αυτή, αδερφέ μου! Μούσκεψε το χαρτόκουτο, λιώσανε οι μπουκαβάδες. Τα πλακάκια παγωμένα, ξύλιασα. Κι φύσαγε κι ερχόταν λοξά η άτιμη, πού να μας φυλάξει ο εξώστης από πάνω! Καλά που είχα και σένα, φιλαράκο, και με ζέσταινες κομμάτι. Αλλιώς θα με βρίσκανε κοκαλωμένο.
Θα μου πεις «Ε, και λοιπόν; Σε ποιον θα λείψεις εκτός από μένα;» Δίκιο έχεις. Κανείς δεν μου ’μεινε εξόν από σένα. Σε βρήκα, με βρήκες, δε θυμάμαι πια. Και τι σημασία έχει; Τακιμιάσαμε, σμίξαμε τις μοναξιές και τις δυστυχίες μας. Και σαν να τις αλαφρύναμε, δεν είναι; Τι κι αν μένει πιο συχνά άδειο το στομάχι μου για να φας κι εσύ μια μπουκιά. Μου φτάνει που βλέπω την αγάπη στα καστανά σου μάτια.

Με το Γιάννη Αραχωβίτη και συνεργάτες του

Για πρώτη φορά ΥΠΑΙΘΡΙΟ

Κυριακή, 20 Οκτώβριου, 2013
10.30- 13.30

Το ήθελα για πολύ καιρό να κάνω ένα σεμινάριο εκπαίδευσης σκύλων στη φύση. Νοιώθω ότι φέτος θα το πράξω.

Γιατί?

Γιατί είμαι γεμάτος ενθουσιασμό , νοιώθω όμορφα, το βρίσκω εξαιρετική ιδέα, θέλω να γνωρίσω από κοντά όλους εσάς και γιατί θέλω να μοιραστώ μαζί σας «μυστικά» για το πως μπορείτε να βελτιώσετε τις γνώσεις σας και τις ικανότητές σε ότι αφορά το χειρισμό των σκυλιών σας.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βοηθάμε ένα κουτάβι να μπορέσει σιγά σιγά και με καλό τρόπο να μάθει ώστε αργότερα να αναπτυχθεί και να είναι ένα ευτυχισμένο και ικανό σκυλί.

Διάφορες απλές ασκησούλες στη σύλληψη και στην εκτέλεση έχουν πολλαπλά οφέλη για την ευτυχία, ανάπτυξη και εκπαίδευση του κουταβιού.

Δυστυχώς συχνότατα, παρατηρώ ότι λείπει η φαντασία, η ευρηματικότητα και η απλότητα στο ΤΙ θα μπορούσαμε να κάνουμε με ένα κουτάβι.