Με τον υδράργυρο στα ύψη και την θερμοκρασία στο κόκκινο, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό για το σκυλί μας από μια δροσερή μεριά και φρέσκο δροσερό νερό να πιεί.

Προχτές, βρέθηκα σε παραλία της Αττικής και ντάλα μεσημέρι, 4 νεαροί (25 αρηδες) έκριναν ότι ήταν «έξυπνο» να φέρουν τον σκύλο τους (πιτ μπουλ) στην παραλία, ταυτόχρονα επιδεικνύοντας τα μπράτσα τους. Η όλη εικόνα ήταν άσχημη αλλά αυτό που με ξεπέρασε ήταν το εξής:

Η παραλία ήταν κυριολεκτικά πηγμένη στον κόσμο. Ο ένας πάνω στον άλλο. Το να φέρνεις ένα σκυλί σε μια παραλία δείχνει μα σχετική αδιαφορία για τους λουόμενους, μικρούς και μεγάλους. Υπήρχαν άτομα που φοβόντουσαν. Τώρα, ξέρω κάποιοι θα μπουν «μα δικαίωμά τους». Δεν το αρνιέμαι, αλλά το ότι έχουμε ένα δικαίωμα δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε και κοινή λογική στην εξάσκησή του. Δικαίωμά μου είναι να πάω με τα σώβρακα στην εκκλησία, παρόλα αυτά δεν θα το κάνω. Δικαίωμά μου είναι να γυρίζω γυμνός στο σπίτι μου, αλλά όταν το κάνω, κλείνω τα παραθυρόφυλλα.

Θα μπορούσαν, κάλλιστα, να είχαν πάει με το σκυλάκι τους σε μια πιο απόμερη παραλία, ώστε να μην δημιουργούν δυσφορία και ενόχληση. Κανείς δεν μας στερεί το δικαίωμα αλλά καλό είναι να το εξασκούμε με φρόνηση.

Το δεύτερο που με ενόχλησε, ήταν η πλήρης άγνοια ή ενδιαφέρον τους  για την υγεία του σκυλιού. Με 40 βαθμούς θερμοκρασία το σκυλί ήταν έτοιμο να λιποθυμήσει. Διέθεταν μια μικροσκοπική ομπρέλα, που καλά καλά δεν χώραγε αυτούς. Το ούλα του σκυλιού είχαν ασπρίσει από την ζέστη, του έτρεχαν τα σάλια, οι πατούσες του καιγόντουσαν. Στις δυο περίπου ώρες δεν τους είδα να του δίνουν νερό. Αυτοί βεβαίως έπιναν τις φραπεδιές τους , κάνοντας συνεχώς  body building show.

 

Κάποια στιγμή δεν άντεξα και τους πλησίασα όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Τους είπα «Μήπως θα μπορούσατε να δώσετε λίγο νερό στο ζώο. Φαίνεται να διψάει». Οι τρεις ζόρισαν, δείχνοντάς μου τα μούσκουλα τους. Ευτυχώς ο τέταρτος με αναγνώρισε. «Τι κάνετε κ. Γιάννη;” , μου είπε. «Είχα έρθει στο τελευταίος σας σεμινάριο που κάνατε, στις αρχές του Απρίλη».  Οι άλλοι χαλάρωσαν. «Παιδιά μάλλον δίκιο έχει ο κ. Γιάννης. Είναι εκπαιδευτής».

Μετά από λίγο τα μάζεψαν και απομακρύνθηκαν και έτσι την γλύτωσε το φουκαριάρικο το ζώο.

 

Ειλικρινά δεν υπάρχει κανένας λόγος ύπαρξης και καμιά προφύλαξη για το σκυλί στην παραλία, ντάλα μεσημέρι με καύσωνα. Αφήστε το ήρεμο, χαλαρό στο σπίτι.. Φροντίστε να έχει ίσκιο όλη μέρα και μπόλικο δροσερό νερό. Δεν υπάρχει επίσης λόγος να πηγαίνουμε τα σκυλιά μας ακριβώς μέσα στην πλαζ, όπου και όταν  υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι. Σκεφτείτε τι θα γίνει  αν ο καθένας μας κατεβάσει το σκυλί του. Ακόμα και αν δεν μπορούν να μας το απαγορέψουν, μια τέτοια συμπεριφορά δεν δείχνει κοινωνική ευαισθησία, κοινή λογική και αντίληψη του χώρου.

Μπορούμε να πάμε με το σκυλί μας αρκετά νωρίς στη θάλασσα, όταν είναι ακόμα δροσερά και δεν έχει μαζευτεί κόσμος. Το να προκαλούμε δεν είναι υπέρ των σκυλιών. Το να τα εκθέτουμε σε υπερβολική θερμοκρασία, υποφέρουν και κινδυνεύει και η ζωή τους.

Η κοινή λογική και η κοινή πρακτική είναι σοφία και χρήσιμες τις περισσότερες φορές. Και η περίπτωση που αναφέρομαι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν μπορεί να θεωρεί εξαίρεση.